Özür Şiiri - Nergis Ünlüçay

Uykusuzlukta mı, şiirlerle köşe kapmacada mı
Yitirdim gerçekliğin izini?
Bu kalabalık uğultu;
Ne hayat o kadar kötü,
Ne ben o kadar iyi;
Bir arada uyumsuz renkler gibi,
Kendini bıçaklayan kanatan bıçak,
Sadece kendini kapatan kapıyım.
Bir öncesi yok
Ve umut eli ağır bir katil.
Oluş bir fiilse,
Belki ihtiyacı yoktu anlama;
Ama anlam zaten yok muydu?
Tüm cevaplara soru olduğum için
Varlığımın kendisi için,
Varlığımdan özür dilemeli miyim?