Özür Şiiri - Mihail Goragor

İnatla kalkıp oturdum karşında
Hırçın bir oyun oynar gibiyim
Sokak lambalarını söndürdüm
Perdeleri açtım
Usul bir şiir koydum karşıma
İçimdeki fırtınalar dindi mısralarla
Şaşkın bakışlarından uzaktayım
Tek başıma bir bardağın kenarındayım
Dolmasa gönlümün avuçları kollarımda
Dönüp sana gelmek isterim
Küçük bir özrüm vardı şurada
Bir koltuğun altında
Bir türlü bulamıyorum
Söyler misin dünyanda
Bekleyen bütün kavaklara
Bir bir devrilsinler ırmaklara
Aksınlar benim gözlerimin altına
Sürükleyip bıraksınlar bana
Belki sana masallar anlatırım sonra
Sonu özgür bir özrün sokağında
Günün en solgun aydınlığında