Özür Şiiri - Abbas Ünal

Bir gün bir çukura basar da
Düşürürsen ayakkabılarını
Çok niyet eder az yol alırsın
Rüzgara ve yağmurlara daha çok inanırsın
Bir de yapraklara...
Hazırlanmış yolculuğa bir rüzgar bekleyen sararmış sonbahar yaprakları var ya
Dalından kopup yağmurun kucağında yollar boyu sürüklenecek yapraklar hani
Şehirde pek nadir rastlanan
Gri binalara küs yapraklar
Inanırsın en çok aklında ve gövdeni sıkıştırdığın bir kuytuda
Doldurur şehrin senden ayrı gerçeği çiğerini
Bir nefes alayım desen
Ayakkabıların zaten yok
Dışarıda yağmur var üstelik
Yapraklar olmasın mı?
Ne yani
Tüm şehir gerçeğine çare
Akıl bir düş aramasın mı?