Özünü Yokla Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

Taş Dolansa – Bir Meşk Sohbeti

Dünya Yükünün Hamalı'ndan Talibine

Ayağına taş dolansa suç taşta mı sende mi?
Suç kusur eksiklik noksanlık taşta mı sende mi?
Arif olan özünü yoklar
kamiller kendini yoklar
CAHİLLER kendini AKLAR
bunu da bildin mi TALİP?

— Ey can, söyle bana:
Ayağına taş dolansa,
Taş mı kabahatli, sen mi gaflette?

Taş yerindedir.
O yerini bilendir.
Lakin sen…
Düşüncesiz bir adım atarsan,
Yol da incinir, taş da, sen de…

Arif olan özüne döner,
Kendi adımını yoklar,
Nerede eğrildi, nerede acele etti,
Hangi niyetle yürüdü bu yola?

Kâmil olan kendini kınar,
"Ben gafletteydim" der,
Taşa değil, nazarına kusur bulur,
Gözü neyi aradı, kalbi neyi unuttu diye bakar…

Cahil olan ne yapar bilir misin Talip?
Taşa söver,
Yolun yamacına küfreder,
Kendi nefsini pamuklara sarar da
Dışa yağar, içe bakmaz.

— Ey talip,
Her taş bir derstir aslında,
Her düşüş bir uyarı,
Her acı bir terbiye...

Bildin mi şimdi bunu?
Yoksa hâlâ taşa mı öfkelisin?

Dünya Yükünün Hamalı der ki:
Yürümek istiyorsan aşk yolunda,
Ayağını değil, kalbini temiz tut evvela.
Taş yolda değil,
Taş senin içindeki hoyratlıktadır.