Özünü yitirmiş sözler Şiiri - İlyas Gült ...

Arınacağımı bilsem acılarım'dan, şuracıkta keseridim nefesimi...
Bilsem ki üzerimden söküp atacak zemheriyi,
Zerre tereddüt etmeden soyarım etimden derimi...
Vallahi sökerdim kemiğim'den etimi..
Duvarlara vura vura kafamı silmek istiyorum geçmişimi...
Bir yanım anılarımda hapis, bir yarım solunda esir..
Vazgeçtim demek ihanettir bilirim..
Senden vazgeçmek sırat köprüsünden bile bile düşmektir..
Yolumu kaybetmek kendi içimde ve gölgemi bulamamaktır..
Yanmaktır ateşlerde zemherim,
Söndürecek damla su bulamamaktır...

İçimde öksüz kalan, hecesini yitirmiş binlerce söz var birleştirip cümle kuramadığım...
Sensizliğe bürünecek hallerden kaçıyorum...
Kaçtığım her sokakta sana rastlıyorum...
Her kaldırım taşında izini buluyorum..
Rüzgarlar sağolsun eksik etmiyor sesini kulağımdan..
Her gece şahit oluyor yıldızlar, beliren ay'a gözlerin diye bakıyorum...
Yoruluyorum sonra,
Biraz nefes almak için oturduğum bankta, başını omuzumda hisediyorum...
Deniz kokunu inadına yüzüme çarparken,
Ben yine kayboluyorum, saçlarında elerimin kaybolduğu gibi..

Özünü yitirmiş sözler kuruyorum kendimce..
Yokluğuna bahaneleri ben buluyorum..
Düşüncelerin kalabalığından kaçıp gizlice özlüyorum seni..
Hem eskisi gibi sesimi yükseltmiyorum..
İçime içima bağırıyorum sensizliği..
Duvarlarla konuşup seni haklı çıkaran nedenler buluyorum...
Olsun diyorum,
O olsun, hep o olsun birtek o olsun diyorum...
Sen ol sebebi yanlızlığın, acının, delirmenin
Ben ızdırabını bile seviyorum senin..
Özlemin bayram zemherim bayram...