Özünü, Mayanı Tefekkür Eyle

Âdem’e; Yaratan ilk evlâtları
Bir erkekle bir kız ikiz oldurdu
Kabil reddeyledi ıslahatları
HAKK’A! İsyan bayrağını kaldırdı

Kurban adadılar yüce Ellâh’a
Hâbilin ki kabul oldu Vellâha
Kâbil gayzı kini kustu son defâ
Dînden çıktığını böyle bildirdi

Kendi ikizini alayım diye
Şeriate karşıydı biteviye
Adağım kabûl olmadı, nediye?
Şeytan’uydu gardaşını öldürdü

Reddolundu gardaşıyla zinândan
Şit Nebi tek doğdu Hawa anadan
Reddi evlât oldu Âdem babadan
Kabilini evlatlıktan sildirdi

Adende varınca iğfal eyledi
Habil; nâra tapınıyordu dedi
Ataş kurbanına kabûidür dedi
Ataşgede olmak için çıldırdı

Yaptı ataş evi oldu putperes
Ona tâbi bunca şiai teres
Ne etse kendine edermiş herkes
İnsanlığa; ataş ile saldırdı

Kul hatasız olmaz çünki kuludur
Damarlarda irinle, kan doludur
Güzel ahlâk cennet’âlâ yoludur
İdris’e; Şems zamanı mevt buldurdu

Hatanında bir sınırı olmalı
Her vechesi istiğfarla dolmalı
Yaratandan icâbeti bulmalı
Cennetine hüsnü amel geldirdi

Sefineler piri ikinci baba
Bir veledi kâfir olunca, oda
Tufanda garketti Yaratan Hûda
Eba-evlât arasını böldürdü

Hiç kalan var mıdır gelenden dünkü
Gardaşın olanlar ewelki günkü
Rüzigârla helâk oldular çünkü
Hûd kavmine taşlardan ot yoldurdu

Talih, keder sözü bir eylemişler
Billûr kâseleri kir eylemişler
Mu’ci’ze deveyi kesip yemişler
Salih’in kavmini vurup soldurdu

Müminleri erkek çocuklarını
Keserdi koruma için tahtını
İbrâhim gelince bozdu ahdını
İbrahimle azerleri çeldirdi

Erkek çocukları keserdi, önce
Nemrut kralının tâbi halince,
Puta, ota taptığını görünce
İbrahimi taacüple güldürdü

Bakmadan keserdi çocuk, sinine
Ebâdan yetimdi İbrahim yine
Anası doğurup koyunca ine
Geyikleri; midesini doldurdu

Nemrut odun toplatmak çün emretti
Bu emrine katır ittiba etti
Alevlendiğinde geriye itti
Ataş; küfrü, kendisinden yıldırdı

Nemrutsa ne yapacağın bilmeden
Daha şeytan karşısına gelmeden
Dedi bilen var mı ne yapayım ben?
Şeytan gelip davulunu çaldırdı

Ben bilirim senin yapacağını
Deyince söyle, de ne alacağını
Tarif etti kur dedi, mancınığı
Kurdu da mancınık boşa daldırdı

Kurduğu mancınık ataşa atmaz
Kendisinin gücü atmağa yetmez
Başka bir kılıkta geldi külyutmaz
Edep erkân zenbilini deldirdi

İSLÂMİ: Nemruda o lânetli der
Kıpti iki gardaş da cimâ eder
O zaman İbrâhîm ataşa gider
Diyerek nemruda nefes aldırdı.