Özüne Düşmandır İnsan Şiiri - Uygar Yeni

İnsanoğlu çiğ süt emer;
Kendisini seveni, güldüreni değil de
Tenine acı vereni
Gözlerini yaşartanı
Yüreğini kanatanı sever…

Ve insanın yalnızlığı;
Etrafında kimselerin olmayışı değildir;
Kendini görmesini istediği kişinin
Görmeyiş biçimidir…

Ve insanın;
Çektiği bütün sancılar,
Duyumsadığı bütün acılar;
Kendi benliğinden, kendi varlığından
Kaçamayış biçimidir…

Ve insan;
Ulaşamadıkça peşinden koşar,
Elde eder, çok zaman geçmez parçalar
Ve para ve hırs ve iktidar
Hepsini; sevdanın, umudun, düşlerin gölgesine saklar…

Ve aslında insan;
Sevemez, sevdiği tek şey kendi sevgisidir
Korkaktır, kendi benliğiyle kaçak dövüşür
Yalnızdır, benliğinden kaçamaz ve onunla savaşamaz
Çaresizdir, ne sevdasının ne korkularının ne de yalnızlığının çaresi var
Ve kendi özüne düşmandır insan…