Özüne Ateş Düşer Şiiri - Mehmet Macit

Neredesin ey akıl! Bu gün sana iş düşer,
Nefse uyan bahtına marazlı bir eş düşer.

Yıkıp ta hayalleri terk edersen seveni,
Bahar ayında bile yüreğine kış düşer.

Öğretmeyi bilmeden kınarsan cahil diye,
Yarı çiğ, yarı pişmiş, tabağına aş düşer.

Sevgi dolu kalbinle ararsın çok güzeli,
Bir bakarsın yoluna garip bir ayyaş düşer.

Tutmuyorsa elini zorlama kötü şansı,
İstersin zardan hep yek, inadına şeş düşer.

Kendini beğenmişin çok eğilme önünde,
Küçük gören gözlerden alaylı bakış düşer.

Mutluluk arar isen? Seni sevenle dene,
Nazlanırsan çok fazla yüreğine yas düşer.

Seviyorum diyerek çıkma sakın seyrana,
Elin tutmayan elden manidar alkış düşer.

Dalıp gitme düşlere bir bak gerçek yaşama,
İner gökten üç elma senin başa taş düşer.

Bilmelisin haddini tırmanma yükseklere,
Tekme yersin böğrüne çamaşıra çiş düşer.

Ararsın genç bir piliç karşında anaç tavuk,
Çiğnerim dersin amma ağzındaki diş düşer.

Dolmuşsa yüreğine aşk denen derin yara,
Üzülüp yanma sakın gözlerinden yaş düşer

Kulak ver sözlerime bağlama aşka umut,
Bakmaz yaşına Macit, özüne ateş düşer.

Mehmet Macit
28.04.2015
Dikili/İzmir