Özün Yansın Şiiri - Sevar Çalışkan

Bendeki nefret bitmek bilmiyor
Alev olmuş sanki sönmek bilmiyor
Sevgiden aşktan değil, kinden büyüyor
Benim ciğerim yandı, senin özün yansın

İnsanlığımdan utandım senin yüzünden
Kaldıramaz bakamaz oldum yüzümü ben
Utanmadan üste çıkıyorsun ya yüzsüzsün sen
Benim ciğerim yandı, senin özün yansın,

Ölemezsin merak etme toprak almaz seni
Ne yapsın saracak mı sandın şerefsiz seni
Dinin imanın kalmamış belli
Benim ciğerim yandı, senin özün yansın,

Bir lokma ekmeğe muhtaç ol emi
Ölürken boğazın kurusun
Yaptığın kötülükler gözüne dursun
Yılan, çıyan, akrep soksun
Çakallar leşinle bayram yapsın
Benim ciğerim yandı, senin özün yansın.

Mahşerde rabbim hesap soracak
Dil susacak, yürek konuşacak
Hayatın zerresi kalmayacak
O zaman anlayacaksın ama geç olacak

Sol defterle çıkarsın inşallah mahşer yerinden
Cehennem yurdun olsun çıkma en derinden
Bedenin yansın, yansın dirilsin yeniden
Benim ciğerim yandı, senin özün yansın yeniden.