Özün ve Yüzün Şiiri - Mehmet Şahan

İbrişim kumaşlar giysen boşuna,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…
Ahuyu önünde eysen boşuna,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…

Doğruluk nefsine verse de acı,
Onurlu yürekler onun muhtacı.
Başını yüceltmez kralın tacı,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…

Sanarsın bakışlar hep sana akar,
Gaflete dalanlar gururla bakar!
Kibirli olanda bulunmaz vakar,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…

Cehaletin bitmez içten kızmakla,
Hararetin tütmez dıştan kazmakla,
Maharetin yetmez baştan yazmakla,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…

Nazlarda titreşir yüzde sırıtmak,
Hazlarda netleşir gözde kırıtmak,
Sözlerde zorlaşır özde arıtmak,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…

Özünü saklamaz şekil ve çulu,
Sözünü aklamaz çuvalla pulu!
Kırk hamam paklamaz kirlenen kulu,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…

Âlimden sayma sen her müellifi,
Dikkat eyle, nasıl okur elifi!
Alamazsın Yaratan’dan telifi,
Özünü yüzüne benzetmedikçe…

Şahan der güz gelir dökülür gazel,
Pişman olsan başa dönmüyor ezel…
Diyemem kalbime temiz ve güzel,
Özümü yüzüme benzetmedikçe…