Özün Özü Usare Şiiri - Soner Kaya

Soğuk bir kış gününde çöktü
Ayrılığın hasret acısı.
Omuzlarımda boz firaktan hırkan,
Üşütür de sararım üstüme pembe hasretini.

Her gece odamda açarken ruhun renkli açelyası
Siyahi karanlıkta bulurum vuslatın tadını.
Özgürlük ağacının gölgesinde uyur,
Hasret çeker bir ah olurum subaşındaki rüyada.

Özü olmayan özlemi ne bilsin?
Benliğin içinde hangi şartlarda yandığını kalbin usaresi.
Kaybedilmiş bir sevdanın peşinde koşar,
Sanatların şahı mecnunun trajedisi.

Çölde bir ceylan vurulur düşlerim.
Sevda yoksulu, sevgi yetimleri
Koşar’da gelir ince ve narin ayaklarıyla
Hesapsız ikramlar bulur rıza örtüsünde gizli aşkın çilesi...