Özümün Gürlediği Gün Şiiri - Mesut Özünlü

Yuvarlanan bir üzüm tanesi kadar rahat
Doğal, bağlantısız, sempatik
Kendi hâlinde beklentisiz biri olmalıyım ben
Dahası bütün salkımları elimin tersiyle itmeliyim
Beslencem diyetsiz
Düşüncem aidiyetsiz olmalı benim
Bundan böyle kendi hür dünyamın serserisi olmayı
Zihnimde bir asmanın numarasını
Barkot serisi olarak taşımaya tercih etmeliyim

Gülümserken gerilmemeli yüz kaslarım benim
Konuşurken karşımdakiyle
Bir civcive yem atmak kibriyle değil de
Tıpkı ortaokulun birinci senesinde
Aynı sırada beraber oturduğumuz şeker dilli Ali’yle
Muhatabım bugün ben
Duygusuna kapılmalıyım biteviye
Kısacası onun bir gönül zengini
Benim de bir şakşak fukarası olmam olmalı sadece
Aramızdaki seviye

Hâsılı yükseklik korkum var benim
Pek normal olamıyorum bugünlerde
Çıkar rimelli bir ruh hâlinin cirit attığı gökdelenlerde
Ne ezik bir içerik sunmak
Ne ekşi bir erik ummak istiyorum
Muhatap olduğum birilerinden
Bir de beni insanlığımdan derin uçurumlara itekler
İnan çıkar için birbiriyle temas hâlindeki dirsekler
Adım gibi biliyorum bozar rıza yurdumun nefasetini
Büyük çoğunluğun
Tilki dikiziyle gözlerini diktiği yüksekler…