Özümseme Şiiri - Levent İskenderoğlu

Özümseme
Bütün bu ölüp biteni
Bu külrengi şehri
Ve soğuğu
Dalma
Güzel ölen düşlere
Simitçilerin ağzından dinle hayatı
Sonra kimsesizlerin
Üzeyirin ağzından
Var olanla
Olmayan arasındakileri...
Var olan senindir
Yok olan; insanların
Anlamsız bakar gözleri
Savaşır ve yenik düşer
Özümseme
Yenik düşmeyi

Ayakların tutuyorsa içini
Sevmeyenleri düşün
Kar yağdığında sevinmeyenleri
Yaz geldiğinde bayram edenleri düşün
Düşün ki
Ufkun açılsın kapıları olmayanlara
Sabret
Sabreden derviş...

Karanlıklar çekmesin seni
Karanlığın aydınlığın içinde
Var olması...
Aydınlık karanlığı yok eder......mi?
Varsayalım güneş yok
Değeri artar......mı?
Düşün ki başka insanlarda var
Bir de bambaşka olanlar
(Bazıları için)
O zaman siz benim tanımadıklarım başkamı?
Falanca mahallede oturan
Filanca başka
İsmi her neyse
Hani başkalık yoktu?
Hepimiz birdik!
Niçin başkalaşmaya başladık?
Başkalaşmayı özümseme
Özüm- seme

Her şey zıtlıyla tanınır.
O zaman yasaklar
Çiğnenmek için mi dir?
Çiğneme
Tadı tuzu olmayan şeyleri
Yırtmak mı gerekir yırtık olmayanları
Bütün yırtıkları yamamak mı?
Özümseme
Bütün bu ölüp biteni
Kurdu, kuşu, böceği
Yaşamı
Ve yaşamak adına her şeyi
Özüm se -ninle
O halde el ver
Milyonlarca
Özümseme
Bütün ölüp biteni
Bu külrengi şehri
Ve soğuğu
(cumartesi) 12.12.1998