Hayli zaman oldu özümle muhabbeti kestim .
Vakitsiz muhabbetlerim vardı oysaki ...
İki çay şekerinin belini kırmak gerekmiş bazen.
Tren katarlarının bir engele denk gelen sesini hissediyorum. Taaak, taak, tak,ta diye geriye doğru sesin kayboluşunu hissediyorum.
Öyle işte özüm ... Bir Kerbela değil belki ama ihanetler sıradanlaştı diye yeni kerbelalar yaşanmıyor . Ölüm yaşama göre daha popüler bu aralar . Sıkıntılarım başkalarının sıkıntısı yanında mahcubiyetten boyun eğiyor.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta