Özümde Sen Varsın Şiiri - Mustafa Erol

ÖZÜMDE SEN VARSIN

Ne zaman şiir yazmak istesem,
Buluşsa klavye ile parmaklarım,
Ya da alsam kalemi elime.
Tüm hücrelerime ilmik ilmik dokuduğum,
Tüm hücrelerimle sayısız kez okuduğum,
Adın gelir aklıma.
Kutsaldır özümde adın olan kelime.
Çünkü özümde sen varsın.
Etrafımdaki her tarafta,
Sen varsın ada ada, pafta pafta.
Namaz kılmak için durduğum safta,
Attığım her imza ve parafta.
Hatta masal dağı Kaf’ta.
Sen varsın.
Çünkü sen bende bensin.
En ücralarımdasın nakış nakış.
Görür en içimi gönülden bir bakış.
Gönlünedir gönlümden akış.
Abartı gelmesin sana asla sözlerim.
Bendeki aşikâr ve gizde sen varsın.
Resetledin sen, senden önce ne varsa.
Sana rastlar kardiyologlar kalbimi yarsa.
Gönlüm gönülden yalvarıp yakarsa,
Seni düşündürür tüm arz, karış karış.
Sensin gönlümdeki hedefe tek varış.
Senin sevdandır, gönlüm içre yakarış.
Bilesin ki söylediğim her sözde sen varsın.
İkrarda sen varsın, tekrarda sen.
Bayırda sen varsın, kırda sen.
Dumanda sen varsın, korda sen.
Yazın sıcaklarda, kışın karda sen.
Gönlümdeki nihai kararda sen.
Sen varsın diyorum inan bana.
Atma sözlerimi asla yabana.
Baktığım her yüzde sen varsın.

Mecnun Leylâ’yı anar, ben seni.
Aslı’ya Kerem yanar, ben sana.
Nasıl devrilir bu çınar, devirdin beni
Nasıl döner deme insan, çevirdin beni.
Ferhat dağları deler, ben evreni.
Çünkü;
Baktığım her yüzde sen varsın.
Bendeki aşikâr ve gizde sen varsın.
Bilesin ki söylediğim her sözde sen varsın.
Çünkü, çünkü, çünkü özümde sen varsın.

Mustafa EROL
20.Ocak.2013
Antalya / Manavgat