Özümde Niğde Şiiri - Aşık Korhani

Anamın atamın kadim yurdusun.
Burcu burcu tüten gözüm de Niğde.
Hasretinle yandım, gönül derdimsin.
Ateşin küllenmez özümde Niğde

Ayrı düştüm yaranımdan dostumdan.
Hasretin boranı geçti üstümden.
Kayardı bağının gül-ü destinden
Muhabbet mest olur sözümde Niğde.

Kadimden liva’ydın ve de sancaktın.
Hüdavend Hatuna tüten ocaktın.
Yüz altmış köy idin, seksen bucaktın.
Başkent gibi il’sin gözüm de Niğde

Paşa bağlarında dost muhabbeti.
Erenler oturmuş içer şerbeti.
İlimdir irfandır dolu sepeti.
Dertli dertli inler sazımda Niğde

Tepe bağlarında şölen kurulur.
Seven gönül sevdiğine sarılır
Yandım hasretinle içim burulur.
Burcu burcu kokar yazında de Niğde.

Mürşidim Gül baba, pirim Kuddusi.
Gönül erlerinin yoktur ki nesi.
Onlardan almışım ben bu nefesi.
Âşık gergefinin bezinde Niğde

Hasretinle saydım seneyi ayı.
Âşıklar ceminde gördüm Oktay’ı.
Çok deli akardı Melendiz çayı.
İlkbahar ayında güzün de Niğde.

Gezdim ulu Bor’u Altunhisarı.
Çiftlik Ulukışla çekiyor zarı.
Çamardı da yaşan her dem baharı.
Erenler ceminin fazında Niğde

Ulukışla Çiftehan’ın yaylası.
Bizim elden çıkar yiğidin hası.
Aydınlar kentidir haklı havası.
Yanıyor âşıklar közünde Niğde.

Niğde için koyar meydana seri.
Anmadan geçemem Osman ÜÇERİ.
Hukukun üstadı folklorun eri.
Vakar ve dürüstlük sözünde Niğde

Yaralıdır susmaz âşığın sazı.
Gönülden geliyor bunca avazı.
Bol yetişir elma ile kirazı.
Göçmen yaylasıdır bazında Niğde.

KORHANİ’yim Niğde benim vatanım.
Yoktur haksızlığa çanak tutanım.
Bulunmaz ki bu vatanı satanım.
Yüce ATATÜRK’ ün izinde Niğde.
Aşık KORHANİ