Özümde Nidadır İsmin Şiiri - Fatma Berber

yekpare bir hüznün
kat izlerini ütülüyor ömrüm
kırış kırış olan yerleri
nasıl çirkin görünüyorsa gözüme
feveran duygular yapışır kirpiklerime
buruş buruş olmuş bir acının içinde
ağlarım....

ve ben
kimsesiz bir iklimin
miskin rüzgarlarının arasından
sessizce geçerim kalbinden..

sesin
tek sesidir lal olmuş yüreğimin

ömür uzun
dans ederken parmak uçlarımda
yorulur bedenim
bitap düştüğüm zamanlarda
gözlerinde dinlendiririm
yorgun düşlerimi
gamzelerine bandırırım aç kalan ruhumu
gülüşünle doyarım

özümde nidadır ismin
ve ben her gece sana göçerim

başı dik inatçı cümleler kurarım belki
çoğu kez de kırarım seni
incinirsin bilirim

bağışla beni sevgili
güveni kırılmış bir çocukluğun
sert sözleri
nasıl?
yumuşatılır bilemem ki

sandık arasına sıkıştırılmış
naftalin kokulu düşlerin
gerçek hayata adım atarken ki
koku izinin kayboluşundandır
belkide bu patavatsız hallerim

bu yüzdendir sana soğukluğum
bu yüzdendir seni itelemem
bu yüzdendir suskunluğum
sessizliğim
bu yüzdendir sevdama tüy dikip
karşısına oturup ağlayışım

tebessümlerimi gençliğimin
yaralı kalbine astım ben
yalnızlığın ellerinde geçip gidiyor ömrüm

benden sana yar olmaz

Bekleme...