Özümde iyi bir anlam kaybıyım

Revanım: yerle bir olur Filistin yüreğim, gizli elasında gözlerinin.
Zarif dizelerle tetiği yoklar yüksek bütçeli yalnızlıklar oynarım.

Dogma: bir belirsizlik, haklı çıkaran seferberliklerdir, kıvrılışları ağrılarımın.

"Karamizah bir fiyasko bu!

"Özümde iyi bir anlam kaybıyım. Sırtıma bir yanılgıyı çivilemiş ellerin.
Gözkapaklarım emekliye ayrılacak öyle yorgunum.

N'olur beni gülme pankartları giyiyorum.
Denizimde damla, mavimde zerre bırakmadın.

Revanım...

Bir yangın tetiklenir aforizma değerinde.. Tüm sorularım başka sorunlar doğurur.
Fırtınalı, kıskanç ve kutsal ayrılıklar savrulur kitaplarımdan.
Bir orman yangınını izlerim; sana en acısından yakışıklı şiirler bestelerim.

Ah yalnızlığım! Öyle kalabalık ki kadrajı siker. Aşk, terkedilince acı verir, asaletini yitirir ılık öpüşmeler.

Çakışan iki pencereye çekilir perdelerimiz...

Yılgınlığımız sığmaz bir yastığa, döllenip yuvarlanır kasvetli sevişmelerimiz.

Vasiyetimdir: yüzük parmağına yapılsın mezarlarım. Beni senden ayırıp ayrı ayrı gömsünler.

Revanım: bir sığınma talebiyim; maddenin en acıklı hali.
Refleksim, hastalık toplayan yaralarıma cansiperane.
Öksüz bir uçurtma gibi devrilirim terasta. Çığlıklarla büyüyen şiirlere kulak veririm.

Ölümgezerim, bir kent yıkılır binbir yerinden. Ve bir şair öldürülür en kavisli cümlesinden.

Çünkü reddedilmez bir bedeli vardır gizli elasının gözlerinin.

Üzüm şarabın kızlığıdır ve her insan mutlaka yanıltır.
Bir gölgeye misafirim. Revanım...