Özüm, yar Şiiri - Sevinc Arzulu

Mən nəğmə deyiləm ki,
Hər dodaqda gəzim, yar.
Mən tikan deyiləm ki,
Gülün bağrın əzim, yar.

Sən baxmadın sözümə,
Su tökdün eşq közünə.
Qəmli baxan gözünə,
Qurban olum özüm, yar.

Bir gün məni səslədin,
“Ayrılmalıylıq”-dedin.
Sən nə etdin, bilmədin
Yoxdur sənə sözüm, yar.

Illər keçdikcə zaman.
Olur yarama dərman.
Kəsib qapını hicran,
Sənsiz necə dözüm, yar.

Məni görüb dayandın,
Görən nələri andın.
Xatirimdə oyandı,
Görüşümüz bizim, yar.