Özüm seni arıyor Şiiri - Tuncay Akdeniz

Ey canımın canânı,varmadan can berzâha
Yolum Rabbim deyince izim seni anıyor
Seven ben sevilen sen,sığınırım dergaha
Solum Rabbim deyince,özüm seni anıyor

Secdesine eğilen Ademdir benim adım
Yaradanın aşkına Râhmansın Râhim dedim
Gül cemâlin içindir bülbül gibi feryadım
Dilim Rabbim deyince sözüm seni anıyor

İklim iklim yayılır bedenime ağrısı
Can ruhumu titretir,o aşkımın çağrısı
Damla damla çağlayıp taşırsam okyanusu
Selim Rabbim deyince gözüm seni anıyor

Söyleşirken miraçta ismi semâda Ahmed
O zişan-ı nuruyla Âlem buldu hidayet
Çağırırken Hakk dine ol Habibi *Muhammed*
Gülüm Rabbin deyince hazım seni anıyor

Düşünecek sebep yok,nerde olsan o görür
Aklın yorma öteye o cansıza can verir
Kul Tuncay kendine gel birgün bitecek ömür
Hâlim Rabbim deyince közüm seni anıyor