Özüm Kaldı Şiiri - Abbas Paksoy

Âşık'ların bağı’na, daldı.
Kel horoz, kart tavuğu çaldı.
Buluşmalar, ahret’e kaldı.
Yalan dünya’da, öz’üm kaldı.

Güzellerin, duruşu başka,
Yanlarında, yürüsem keşke,
Kurbanım, göğsündeki aşk’a.
Göz’üm kaldı, şu öz’üm kaldı.

Bel’i ince, kalça’sı geniş,
Haz veriyor, kıvırıp dönüş.
Hoş olur, üzerine bir biniş.
Göz’üm kaldı, şu öz’üm kaldı.

Dudağı, yanağına uymuş.
Bu ela göz’lere, kim doymuş.
Naz etmekte, nasıl bir huymuş.
Göz’üm kaldı, şu öz’üm kaldı.

Saç’larını, rüzgar dağıtır.
Meme’leri, ele sağıtır.
Paksoy'uma, vermedi hatır.
Göz’üm kaldı, şu öz’üm kaldı.