ÖZÜM!
Benim adım Hasan, soyadım Korkut,
Doğduğum yer Hacılar’ın Harmanı.
Acep, soyum-sopum nerdendir diye,
Araştırdım Erzurum’u Narman’ı.
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çok güzel ve zahmetli bir çalışma sonucu ortaya çıkan bu eseri tebrik ederim Hasan Bey...
emeğinize sağlık...
Muhterem Hocam,
Öyle an'lar vardır ki; suskun kalırsınız... Şu an öyle bir AN'dır...
Hiçbir şey söyleyemiyorum; aşağıdaki dizeleri bırakıyorum izninizle.
En Derin Saygılarımla
..............................
.............. Utandım!
Bu derin yüreklerin haşmeti karşısında,
Eğildi başım yere, titretti yüreğimi...
Bir endişe, bir telaş, utandırdı hâlimden,
Kendimi arıyorum, kim'im-neyim nerdeyim...
Bir ömür dağarcığı kaldı elimde bomboş,
Yaşadık zannederiz baktıkça tablomuza.
Belli belirsiz durur hayatın iz düşümü;
Boşa geçen yılların avuntusu sevdalar...
.......
.......
(İşiği bilmeyene ateçböceği, GÜNEŞ)
Metanet Yazıcı
Saygı değer hocam kendinizi öyle güzel manalı sözlerle anlatmışsınız ki takdir etmemek imkansız Usta bir şairin kaleminden usta sözler beklenir. Bütün mutluluklar sizin olsun Allah yar ve yardımcınız olsun saygılar.
Çok güzel özetlemişsiniz efendim hayatınızı kısa ve öz bir şekilde tebrikler...
Yaşanacak MutluluklarSenin Olsun
Ömür biter elbet, defter dürülür,
Gün gelir de, bir gün selam verilir,
Sıcak suyum için kazan kurulur,
Ben istemem göğüs-bağır yırmanı
Çok harika ağabeyim.Sizin eserlerinizi okumak çok güzel bir duygu.Kocaman yüreğinize sağlık.Selam,saygı ve hürmetlerimi sunuyorum...
bu güzelim çalışmayı bize kutlamak düşer.tebriklerimle selam ve dua üstad.
Ben olmazsam, başkasına överdi,
Çok azdım mı, usulcana döverdi,
Anam, canım anam, nasıl severdi,
Hiç elinden bırakmazdı kirmanı.
BENİM ÇOK HOŞUMA GİDEN DÖRTLÜK BU OLDU.. GÜLÜMSETTİ YÜZÜMÜ :))))
ÇÜNKİ AYNISINI YAŞADIM ..
USTA HECECİ OLDUĞUNUZ BESBELLİ SİZ TEVAZU ETSENİZDE BU ŞİİRDEN SONRA AKRABANIZ GİBİ SİZİ TANIDIM DERSEM YALAN DEĞİL..!!
ÜSTADIMI SİZİ YÜREKTEN KUTLUYORUM
ANALAR HEP USULCA DÖVER EVLADINI DÖVMEYEN DİZİ DÖVER ATA SÖZÜ ZAMANELERE HİÇ BİŞEY DENMİYOR BAKIN GELDİĞİMİZ YERE HERŞEY ONA KEZA ÇIKTI ÇIĞRINDAN .. ...+10 TAM PUANIMLA YEBRİK EDİYORUM ŞİİRLERİNZİ ANTOLOJİME ALIIYORUM
SEVGİLER HİÇ TÜKENMESİN USULCA OLSA BİLE :))))
Sevgili Hasan bey;
Ancak bu kadar olur diyorum...
Özü-sözü bir olan bu yiğit yüreğe selamların en büyüğünü yollayarak başlamak istiyorum...
Bu ne temiz bir öz,,,
ne muhteşem bir yürek,
hakiki bir öze bağlılık,
değer yargılarının muhteşemliği,
şiirselleştirme,
buram-buram Anadolu kokan,
mısraların arasına itinayla gizlenmiş güngörmüşlük,,,
tepeden tırnağa tam bir şaheser...
İşte unutulmaya yüz tutmuş hakiki türk erkeği profili!!!
Lütfen hep yazın Hasan bey yazın ki; nerde koca Yunus lar Karacaoğlan lar diye ah çeken biz şiir dostlarının yüreklerine su serpin olmaz mı???
Selamlar
Muhterem üstadım. Yeni şiirlerini kaçırmayayım diye sayfana geldin. Okumadığım yeni şiirini göremeyince Sayfanda kayıtlı en eski tarihli şiirini okumak geldi içimden. Ne güzel tesadüf. Hemşehri olduğumuzu öğrenmiş oldum başaka sizi daha da yakından tanıma fırsatı oldu.
Bu harika Biyografi ve tarihi şecereyide öğrenince size karşı yüreğimde var olan sevgim daha da arttı.
Anne ve Babanıza rahmet evlatlarınıza hayırlı uzun ömürler size sağlık, sıhhat, afiyet ve ailenizde mutluluk ve ölünceye kadar hhayırlı bir istikamet dileklerimle. Şiirinize 10 puan ve +Antolojim.
Selam ve muhabbetle siz kardeşimi kucaklıyor ve Allah'a emanet ediyorum. Ben de Oltuluyum.
Seyfeddin Karahocagil
Biyografik bir roman okuduğumu düşündürdü şiiriniz.Muhteşem tebrikler,on tam puan tabi ki...Saygılarımla....
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta