Özüm Şiiri - Emrah Cengiz

Dile varmadan gönlü okumak, ne menem ferasettir bilene, suya sabuna dokunmadan yaşamak, hali gamsıza iştir, yükü haşiv olana bulunur mu şiirde hamal, anla yazamadıklarımı hisli kalıplara, uydurma olmasın diye bütün çaba, huzurumda bu dolu iştir.

Aslına çeksin dilim, şaşırırsa bedenim ilk ismim bilen dertlensin, kurtarmışım el alanı, susuma denk düşeni kavramışım, ihtiyaç anında davranışım okuma, hedefime zemheriler eklemişim, budur yaradılışımın ham kaynağı.

Yasımı işleyen bendim, çağlayan kelimelere borçtur şükran, bu diğer yanıma ektir haktan, geride dursun zaferlerim, en çok hatamı sevmişim.