Özüm. Şiiri - Hüseyin Cengiz

Bir cemiyet ki Fatih'lerin gelip geçtiği
Öyle bir fatih ki bu peygamberin seçtiği
Ne güzeldi ya o, peygamberin nazarında
Emirler baştacıydı ve gitti aldı oda

Peki ya Kanuni yi ne ile anlatmalı
Muhteşem mi diyorlar anlatmaya az kaldı
Darağacı sözler,kanundur her hükm emeli
İhanetler oldu diz boyu gittin gideli

Altı asır ki hükmedendir cihanda özüm
Onlardı benim şimdi mangaldaki tek közüm
Bu fasıldan caymak yakışır mı bize gözüm
Tan vaktidir,közümden alevleniyor özüm

Dalgalanıyor Çanakkale'den Sakarya'ya
Pervasızca saldırdılar namus toprağına
Dur! Osmanlı'sın,düşüksün,bitiksin bu yolda
Hâkir görenlerin akıbeti ne olduya

Ey gaflet! Toprağın altında yatandır atan
Anla ki yoktur sana başka değerler katan
Minnet duyduklarının alayı yalan dolan
Son toprak parçasıdır anla elinde kalan

Ey şanlı Mehmedim! Bir karış toprak uğruna
Kefen misalidir sarılmadın mı toprağa
Şu zamandır ki gel de gör,halimize ağla
Hainleri içimizde vur,kır sen kovala

Değilmisin bu toprağın ekmeğini yiyen
Neden pusuya yatıp da yüreklere sinen
Bir kahramandı Fatih,kahramandı Kanuni
Dönde ardına bak sende hangisi vardı ki

Düşmanında vardı tuzak dostunda da riyâ
Nasıl oluyor da dimdik duruyorsun halâ
Karanlıklar içinde aç susuz gezdin amma
Hainler pusuda el etek öpmedin halâ

Besleniyordu varlığına kahpe duygular
Hançerdir bu,hançerin celladıdır başımın
Fışkırır kanım pür hiddet toprağını sular
Bu topraktan unutma yeni fidanlar doğar

Kalleş dost,beynime sık da kurşununla yatam
Gel otur hele,önce derdimi bir anlatam
Kurtlara kuşlara minnet duymadan sen ye iç
Halâ ağlıyorsun o halde zıkkımdan pay biç