Özrün de Yetmez Hayat Şiiri - Muharrem Araz

Sana öfkemi kussam taşsa volkanlarım faydasız hayat
Ağlasam sızlasam burksam her yanımı acımasız
Üzengilerde dövülse özlemlerim yansa kalaycı körükleriyle harlansa
Derelerine ırmaklarına denizlerine atsam kendimi…

Ağırdı geceler, hüznüne ekmek banarken ağladım,
Tuz biber puldu çayıma katık bir de beklediğim gelmeyen
Aynalara bakarken ağladım kendime geçmişliğime
Siyah beyaz boyadım kareleri durmadan rengi bulmaktı fırçalarım

Beni, bensiz koyarken sormadın vururken acımasız bu muydum?
Elimde mısır koçanları sırtımda bilmediğim yumurta küfeleri
Bana ne doğduysa, bana verdiğin anlam/sızı…
Kapı aralıklarında kalışlarına vurgun değilim hayat
Ve arta kalan sevdaların adamı değil
Ve bir lokma ekmeğe talim edecek kölede değil…

Maymunun gözleri hep açıktı daha da açtı
Hey hayat yarim bekler yollar açın da gideyim
Elimde üç benzemez kağıt açılmaz, bırakında ben…

Çakıl taşları toplayım dere kenarlarında bembeyaz,
Kumsalda kumdan kaleler yapayım, Çingene çocukları seveyim sümüklü
Çeyrek ekmek arası tahin helvası, birde it öldüren şarabı

Üç zeytine tavım, birde çeşme suyu bulursam kana kana çaya
Sigarayı da bıraktım sözüm hem yare hem anama dönemem
Ah babam da içme derdi rakıdan başka keyif verici bardaklardan

Ama ben bu akşam tüm şişelerin dibinde bulacağım seni…
Tüm dalındaki çiçekleri koklayacağım kıyamazdık ya dermeye aşkın
Yanmanın her türlüsüne razıyım varsan tutarak minicik parmaklarınla

Özründe yetmez hayat, geç kalmış sevdalara geç kalmışlığımın hesabını yaz
Onu bana, beni ona tarih yaz aşklara inat damla damla dökülsün sayfama
Ki alırım yar bakmış yakmış tutmuşken ellerimi, sinmiş kokusu

Baş kaldırmışlığın, hesapsızlığımın adisyonunda yazar adı…
Aşk-ı mutluluktur bu doğan güneş bahtıma dahası olmayacak
Açık gider gözüm değmezse bir daha kış güneşi saçlarıma

Özründe yetmez hayat
Özrün de
Geç…
Miş…
Şimdiki zaman yanmışlığıma…

Ver bana tuttuğum akşamları
Buldumcuk olduğum bakışları
Güldüğüm bakışmaları…

Mozan-Muharrem Araz
11 Nisan 2009
20:52
Pis Şehir