Özrü içinde bir sevgililer günü şiiri

Özlemişim ağustos böceklerinin rapsodisi eşliğinde
Sana seni seviyorum demeyi.
Ve unutmadım kasımpatı kokan bir sonbahar gecesini bana borçlu olduğunu
Sabahında sensiz uyandığım.
Gözlerindeki maviyi dışavurumcu bir ressamın gökkuşağı formatındaki paletinden
Araklamış olman olasılığıda hala belleğimde bir yerlerde zulaya yatmış.

Ve gözlerin,
Gözlerinle gözlerimin ilk randevusunda
Kolluklarını kuşanmış yaramaz bir çocuğun bedenini denizle buluşturma isteği
Geçiveriyor aklımdan
Aniden, sinsice ve tabiri caiz ise birazda puştça.

O anda kürekleri tahta kurtları tarafından ıskartaya çıkarılmış
Denize tutkun
Denizden uzak
Yaşlı bir balıkçı sandalı gibiydim
Ruhunda özgür ama sahildeki kumlara tutsak.

Şimde sen bensin
Ben, dışavurumcu bir ressamın karmaşık paletindeki mavi.

Sen denizsin,
Ben kollukları kolunda haylaz bir çocuk
Elimde kalem
Önümde yalnızlık kadar büyük beyaz bir kağıt
18 yıldır 14 şubatlarda yazmak istediğim sevgililer günü şiirini yazıyorum.

Özlemişim ağustos böceklerinin rapsodisi eşliğinde
Sana seni seviyorum demeyi.