Ozon mu Delik, Kazan mı?

Gömleğimiz yırtık, aba eski, baş açık,
Güneş düşman olmuş içimize işliyor,
Yüzümüz mum sarısı, ferimiz kaçık,
Azrail her saniye günlüğüne fişliyor.

Suni güzellikler uğruna böler, parçalar,
Elde kılıç baştan başa gökyüzünü yarar,
İnsanoğlu dünyaya sığmadı, âlemi tarar,
Cihana sığmayan beşer, semayı da şişliyor.

Sahra delik, deşik; göğün aynası kırık,
Hüda’nın mirası ev harap, çatısı yarık,
Milletin takati kalmadı, yediği artık,
Müflis tüccar misali ne bulursa dişliyor.

Cenk için olmadı ki sebebi hilkatimiz,
Pireye paye vermeye var mı kudretimiz?
Medeniyet bu mudur, bu mu hikmetimiz?
Gücü gücünün yettiğiyle, cenge başlıyor.

Elimizle bozduk dünyanın düzenini,
Medeniyet diyerek yazdık nizamını,
Asırlardır kaynatsak da cadı kazanını,
İnsan yine de ak, pak dünya düşlüyor.

06.01.2004