Özömür Şiiri - Sevgi Keske

Ömür kıştan döner birden yaz olur,
Bir bakarsın düşer yaprak güz olur,
Birgün bayram yerine döner gönül,
Öteki gün saraya sığmaz olur.

Birgün çirkin bir taş alır göğe götürür,
Bakır tasta güller sunar seni uçurur,
Bir bakmışsın tam ''işte bu'' dediğin,
Beyaz atlın, alıp yerden yere batırır.

Gönül durmaz konar bir bir dallara,
Aşkı arar iken yolda kalmaya!
Akıl der de- ''ağır otur batman döv'',
Deli gönül umursamaz taslarda şerbet olur.

Bizim elde böylesine ad koyarlar ''fahişe'',
Fahişeyle bir kaçamak günün kârı bu işte,
Kendinden bîhaber bunu umunadursun,
En kârlıdır özde zenginleşen fahişe!

Niye geldin bilir misin buraya?
Neden bunca nefes bunca güç?
Hangi yeri dolduracak varlığın?
Uğraştın mı özünü anlamaya?

Biçim fanî, bir insana öz gerek,
Özün yoksa dünya sana ne gerek,
İnsanın ottan bir farkı olsa gerek,
Ot da besler doğayı yeşille süsleyerek...
4.5.2009