Kimse çalmıyor kapısını
evimin bu günlerde
bir ara rüzgar yaprakları sallıyor
parmaklıkları titretiyor
sonra çekip gidiyor
geriye kalan ebedi yalnızlık oluyor
Bir güvercin havalanırken
Zeytindalı bıraktı penceremden
Yağmurlu bir nisan gününde
Henüz İzmir uyanmamışken
Zeytindalı köklerini salıverdi birden
Dalı getiren bir güvercinken
gece sokaklambası ve ben
sokaklar boş
bom boş...
bom boş sokaklarda bir ben
birde bitmek bilmeyen sevdalar var..
Belki şarap kadehimdesin
Belki sigaramın dumanında
Yoksun..
Bir yudum şarabımdan alıyorum
Sen yoksun
Hemen seni bulmak umuduyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!