8. Sınıftan beri şiir yazmaya ilk adımımı attım. Ve şimdi 12. Sınıfım,18 yaşındayım yani 5 yıldır zamanla bu yeteneği kendimde fark ettim ve hayatımdan şunu öğrendim insan hayatından öğrendiği bişeyleri varsa ve azimliyse yapamayacağı birşey yoktur! Çünkü en başta olmak üzere şiir duygu ve düşüncelerden oluşur bende bunun üzerinden hep yürüdüm ve artık şiir yazdıkça bir azimim yani isteğim gerçekleşiyordu. Ve o an işte bu an sonunda şiirimi değerlendirmeye başlıyorum bakalım gelecekte beni neler bekliyor...
Bir çukur gibi, karanlıktı içerisi,
Kalptekiydi bu, kalbimin efendisi,
Hayat çok acımasızdı, yalnızlıktan ötesi,
Buysa, bir cefaydı sendeki.
Hayat'abakışıyla, kuş bakışıyla,
Garibanım, bu sefaletin içinde,
Acıma duygusu, yok kimsede,
İçime, bunaltı giriyor,
Ağlamak nedir ki bu kederde?
Göz yaşlarım mı dinecek bu gece?
Senin aşkındı beni iyileştiren,
Yalnızlıktı beni hüzünlendiren,
Sendin sadece beni gülümseten,
Anlamsızdı hayat, sen yokken!
Saçlarım savruldu birden,
Ben bir yaraydım kalpte açılan,
Yoktu kimse beni anlayan,
Bir yaprak idim gittikçe kuruyan,
Var mı benim gibisi ey sultan?
Aşk imiş kalpteki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!