Öznesiz Yüklem: Yaşamak Şiiri - İlker Timur

neyin var?
ben mi unuttum gülümseyişini
yoksa gülmüyor musun artık?
nasıl bir şey o gözlerindeki
daha düşmeden gözyaşın
hissettiğim bu şey
renksiz, kokusuz ve kenarsız
düşmeli mi peşinden
tutunmalı mı yahut sımsıkı
sımsıkı
yalanlara?
bu kırık dudakların
yüzümün ölümüne karşı
cesur mu cidden
söyleyecek kadar bittiğini?
ben içimden öperken onları
uzatırken kelimelerin acısını kalbimde
üstüne kilit vurulmuş
bir çocuk gibi odasında
beklerken
bu nedensiz toplanışını bulutların ve geçişini gözlerimden
oturan sen değilmişsin gibi
tenin içinde atan kalp kadar yakın
hayatımın...

içinden kendini alınca
uyanışların
bitti mi isteyişi seni düşlerimin yani?

öylece söylenmiş bir kelime gibi
yaşamak nasıl
bilsen...