Öznesi Sensiz Tüm Şiirlerim Ölüdür

.
.
.
edasıyla çizer
geceden kalanları soğuk yataklı nehir
yüreğimde hırçın dağların karı
çoğaldıkça yaram –erir-

sırça yumruklar dolanıyorken boğazımda
bir imge gülüş atar parmaklarıma –yine de-
yazamam
gözlerim ayaklanır
ellerim en kanlı eylemini gerçekleştirir
öznesi sensiz tüm şiirlerim ölüdür

hükmünle kırılsa da kalem
aksa da kirli kanım!
göğsüm sahra ki firavun misali başkaldırır
tüm çiçekler militan
susuzluk onları da kızdırır –delirtir-

.
.
.

geçitleri dar kayaların şahini
sen de sevgisizlik kokuyorsun
ve yalnızlık alabildiğine
üstün başın yalan

ve temmuza inat
aşk/ giyinmiş munzursun
ben yakmayı beceremeyen har