Ben vardım,
dalgaların vurduğu taş gibi sert,
rüzgârda savrulan yaprak gibi hür.
Gök kubbenin altında bir başıma,
ne ateşten korktum ne de soğuk sudan.
Ben vardım,
kavgada, sevdada, düşte hep ben,
ezilenin omzunda, yoksulun elinde.
Yürek yangınıyla yan yana yürüdüm,
bir dostu kucaklar gibi sarıldım dünyaya.
Kayıt Tarihi : 3.1.2025 19:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!