Sosyal totem alan “bene-bencilliğe” göreydi”. Totemi sosyal inşa salt kişisi bene göre olmayıp; o alan içindeki benlerin ortak kesişim alanlı tutumlatmalarına göre olmayı içermekle, artık: sosyal bencillikti. Totemi sosyal inşanın üzerine insan olmanın yeni ve bambaşka bir inşa türü de modüle olacaktı.
İnsanlık ve insaniliğimiz sosyal bencilliğin üzerinedir. Kısacası kişi eylemleri, bencillik eylemidir. İnsan ilahi dönemli sosyal benci ya da insan ilahi dönemli sosyal özneli oluşmaydı. İnsanilikte insanın soyut benci öznel anlamasıydı. Totemi alanın biçimlediği sosyal varlık, karşı totemi sosyal varlıkla temas ettikten sonra; “ilahi dönemli sosyal alan eğimi içinde hem insan olmuş hem de insani olmuştur”.
Totemi sosyal alan kesimliliği içinde insanı ve insani olanı çıkarmanız olanaksızdır. İnsan ve insanilik totemi sosyal alanın kör noktalarıdırlar. Ancak tarih sel süreklilikle oluşan ilahi dönemin kesikli parça süreçler oluşu içindeki, karşıt gruplar karşılaşmalı temasıyla insan olma ve insani olma yansımaları olasıydı.
Tıpkı özel mülkçü, köleci yansıma da ilahi dönem içinde organik bağıntı oluşuyla yoktu. Mülkçü-köleci ilişkiler ilahi dönemin karanlık olan olumsal kör nokta yansımalarıydılar. Köleci dönemdeki foya oluş mülkiyetçiliğin ve köleliğin yansıtılması olacaktı. Böylece totemi “özne” (kendisini bilen ben ve eylemli ben): ilahi dönemli özne ve köleci dönemli özne vs. tarihsel oluşla basamak basamak oluşacaktı.
Tamamını Oku
