Özlüyoruz Çık Gel Artık Şiiri - Recep Arar

Görmedim ama görenlerden haber eyledin,
Zalime tokat mazlumun yüzüne gülerdin,
Susuz gönüllere su, taş olan kalbe girerdin,
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.

Anadan babadan daha şefkatliydin,
Çocukların başını okşar, onları severdin,
Ağlayanların gözyaşlarını ellerinle silerdin,
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.

Şimdi ağlayan bütün çocuklar sana sesleniyor,
Analar babalar, herkes, senin özlemini çekiyor,
O an aklıma düşüyorsun, uzanan ellerim kavuşmuyor,
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.

Sokaklar çığlık sesleriyle her gün inliyor,
Bütün eller uzanmış tutunacak dal arıyor,
Beyinler uyuşuk, diller suskun, insanlık kan ağlıyor,
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.

Her gün binlerce çocuk, genç, yaşlı öldürülüyor,
Herkes, ben dahi seyirci, kılım kıpırdamıyor,
Yüzler soluk, boyunlar bükük, göz umuda bakıyor
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.

Öyle ahlaksızlık başladı ki, sanki Lut kavmi türedi,
Çocuklar pazarlara sürüldü, sabiler dahi kirlendi,
Uzanacak eller yok oldu, kalpler mühürlendi,
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.

Anada şefkat yok, masum gözler seni arıyor,
Uzatmış ellerini, tut ne olur tut diye yalvarıyor,
Şimdi herkes sana hasret, seni bekliyor,
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.

Recep der, yokluğun çöktü içerimize,
Sönen ışıkların düğmesine bas, ışık ol bize,
Gülücükler tekrar dağılsın, nurun insin yüze,
Özlüyorum, özlüyoruz ne olur çık gel artık.