Özlüyorum seni...

Senin denizinin dalgaları
Her gün batımında
Kaç bin kez dövülüyordu Kalbimin kıyılarını
Kaç bin kez titriyordu içim
Kaç bin kez zelzele yaşıyordum
Her akşamı seni düşünerek geçiyordum
Uçurum önü bir boşlukta
Kanadı kırık Mart’ı misali dönemiyordum kendime
Geceye ay denize yakamozlar düştüğünde
Uzaktan uluyan çakalların korkularını yenme çabaları
Yolunu kaybeden çocukluğumu üşütüyordu

Yalnızlığımdan, özlemimden uzakta kalsan da
Sen Büyüdükçe büyüyor
Ben umudun Ardında kendimi uyutuyordum
Kâbuslu geceler anlıma vuruyor
Zamana akrep olan
Her Güneşin doğuşunda
İlk senin adını anıyor
Kalbimin tam ortasında
İlk seni diriltiyordum
Sen ne âlemdesin bilmiyordum ama
Ben her akşam
Seni yaşatmak için ölüyordum…

Sibel KILIÇ...
Sevdayeli...