Özlüyorum Ellerini Şiiri - Seval Kemertaş

Mevsim yine sonbahar
Yine sensiz,yine sessiz buralar
Garip bir hüzün kokuyor şimdi
Sararmış yapraklarla dolmuş sokaklar...

Caddelerde sisli bir sonbahar ikindisi
Dallarda eski zamanlardan kalma anılar
Yalnızlığınla suskun,yağmurunla üşüyorum
Islak kırılgan seni düşünüyorum...

Tutunmaya çalıştım hazanın eteklerine
Geçmişi seyrettim yorgun gözlerimle
Sonbaharın yüreğime serptiği hüzünle
Saçlarını arıyorum rüzgarın ahenginde...

Alışılır gibi değil yalnızlığın korkusu
Bir dal kırıldı,bir dağ çöktü içimde
Sensizliğin o yakıcı dayanılmaz kokusu
Tütsü misali tütüyor ıslak çimenlerde...

Şimdi mor dağların ardında
Umudumun o mahsun,o kırılgan çiçeği
Vazgeçilmezim,erişilmezim çok uzaklarda
Yalnızım...Üşüyorum...Özlüyorum ellerini