Özlüyorum Anne Şiiri - Yaşar Cerit

Dün gece yine rüyama girdin,
Beyazlara bürünmüştün,
Biliyor musun kabrinde öylece,
Mahzun mahzun uyuyordun anne.
O buğulu gözlerle seni izliyordum,
Uzaklardan ta uzaklardan,
Sana el çırpıyordum anne.
Şimdi duyuyor musun abaca beni!
Sana sarılmayı hep istiyordum.
Toprağında dinlenen;
Yeşillere bezenen ey güzel insan,
Sana özlemim yosuni yeşiliydi,
Yeşildi tüm renkler içimde anne.
Meğer bu ölüm rengiymiş,
Ölümün ta kendisiymiş;
Göz bebeklerimde ki anne.
Burnumda ölümün kokusu,
Beyaz kefene biçilmiş ayrılığın dokusu...
Yanına beni de alıver,
Ellerinle beleyiver,
Ne olur yine ninniler söyle,
Salla kucağında beni anne.
Meğer sensizlik ne zormuş!
Ölüm kadar soğukmuş!
Sensiz üşüyorum,
Elim ayağım titriyor,
Burnumda kokun tütüyor;
Seni çok özlüyorum anne.