Özlüyorum Anla! Şiiri - Ayşegül Kahraman

Gülüşünü ortalığa saçarak .
Bakışını utangaç yüzüme yayarak,
Girdin kalbime,cümlerinin
sıcaklığıyla ısıttın kendine.
İnkâr ettiğim ne varsa
bir bir itiraf ettirdin,
Kokunu tüm hücreme dağıttın,her
uzuvlarımda izlerini taşıyorum,
Ağır ağır uzaklaşıyorsun
ya,içimdeki özlem haykırıyor anla!

Seni anlamaya
çabalayışlarımı görmüyorsun.
Sessiz kalışlarına mana vermeye
çalıştıkça, yüreğime çığ düşüyor,
Çözmeye uğraştığım soru
gibisin,cevapların
aklımda takılı kalıyor.
Mağlubum yüreğine,çaresiz
çığlığıma sağırsın,
Anla ne olur özlüyorum!

Dalıp gitmek istediğim
gözlerin, boşluğuma düşüyor.
Zindan gecelerde özlemine
mahkum ediyorsun,
Satır aralarında aradığım
seni,yavaş yavaş kaybediyorum.
Son bir nefeslik hakkımı
sende kullanmak istemiştim,
Şimdi ise soluğum sana kanatlandı;
Deli gibi özlüyorum anla,anla artık!

Tonlarca acıyı göğüsleyen yüreğime.
Hasreti reva görüyorsun,elim
kolum bağlı,
Lehçem kifayetsiz,tükendi içimdeki ben.
Alıp götürüyorsun dizlerimdeki dermanı,
Gözlerimin feri sönüyor,bu kadar mı
körsün gözlerinin önünde eriyorum;
Duy yalvarırım! Özlüyorum
çok Özlüyorum anla!

Sana bağlandığım umutlarım kopuyor.
Gücümü yitiriyorum,alıştırma yokluğuna,
Ziyadesiyle yorgun,bitkinim .
Tahammülümün sınırlarına
geldim,yüreğimdeki
mayınlarda beni bırakma.
Gecesinde seni bekleyen,gözlerime
yaşları laik görme,
Sensizliğin esaretine terk etme;
Özlüyorum Anla!çok Özlüyorum!

Gözlerimdeki yağmur yastığımı süslüyor.
Düşüm sen,düşüncem
sen,düştüğüm kuyu sen,
Uzaklığın isyan ettiriyor,susklunluğun
figana sürüyor.
Bunca kedere dayanan kalbimin
sebebi olacaksın farkındamısın?
Her sigaramda seni nefes nefes içime
çekiyorum,yokluğunla boğulurcasına
dumanı yüreğimde tütüyor.
Anla çok özlüyorum!hemde çok

Duy yüreğimi çok özlüyorum
anla anla artık!