Özlüyorum Şiiri - Çiğdem Selçuk

ne çok şey varmış şükretmek için meğer....
oysa ne kadar da önemliymiş;
bedenimi taşıyan ayaklarımın üzerinde durabilmek
yatağımda kıpırdamaksızın yatışımın bilmem kaçıncı günündeyim
gördüğüm tek gülen yüz beyaz kepli beyaz gömlekli insanlar
evimi özledim...
bir sürü olmaz düşlerime sarmaşıp yattığım yatağımı
tutunmak demir atmak istedikçe yaşama
nazara mı geliyorum kimbilir?
odamın camından görebildiğim yoldan geçen arabalar benden habersiz
köşe başındaki simitlere bu kadar özeneceğimi düşünmemiştim hiç
yüzüm duvardan daha sarı biliyorum
kötüyüm...boyuna öksürüyorum....
hiç bişey yok gözümde
ben sadece
sadece oğlumu özlüyorum....

20/01/2007 Edirne
Çiğdem SELÇUK
Hastahane Odamdan