Özlüyorum Şiiri - İsmail Akyüz

Her akşam doğruca eve geliyorum iş çıkışında
bilirsin siz olmadan pek duramam dışarılarda
eskiden nasılsa öyle işte
artık yok yanımda alışveriş torbaları
yok yanımda çocukları sevindirecek bir şey
yormuyorum da artık kapının zilini
kim duysun ki onun sesini
elimde sadece bir anahtar
kapıyı yalnızlığa açıyorum
beni karşılayan ıssız ve sonsuz bir sessizlik
sen yoksun çocuklarımız yok
kokunu alamıyorum antrede
perdeler kapalı pancurlar kapalı
derin bir keder her köşede

Elim hiçbir şeye değmiyor
bıraktığım yerde kalıyor
Sedef geliyor temizliğe on beşte bir
hoş neye yarar oda ayrı
bir alışkanlık işte senden kalma
bazen televizyonu açıyorum
dağıtmak için kasvetimi
sıradan haberler uyduruk diziler
bazen sana şiirler yazıp duruyorum
hep hüzün dolu hep ayrılık hep özlem

yemek faslına hiç değinmiyorum
ne varsa dolapta
bir parça ekmek biraz peynir falan
işte ölmeyecek kadar

özlüyorum kokunu
oysa o öylece duruyor şişesinde
onunda boynu bükük

geçen sene aldığın çiçekler var ya
hani kurumuştu hepsi saksıda
onları suluyorum inatla her akşam
ve biliyor musun fesleğen yeşerdi şimdiden
ama yüreğim o nasıl yeşerir ki artık
ve ben bunu hiç hak etmedim
böyle kancık bir ayrılığı
hem de hiç
yukarıda Allah var o biliyor
sen de biliyorsun ya
sen de biliyorsun ya