Özlüyorum Şiiri - Salim Erben

Geldim köyden şehire sürmedim
Hiç bir zaman sefa
Ne kader ne kısmet nede şans
Çektiğim hep cefa hep cefa
Küçük yaşta dalından koparılmış
Ham meyve gibi dişlendim
Gurbet bende ben gurbetteiken
Hiç vakitim olmadı doya doya
Hıçkıra hıçkıra ağlamaya
Çocuktum cano çocuk
Anlıyormusun beni
Emsallarım kalem tutarken
Kuştüyü yastıkta yatarken ben
Çekiç murçla dans ediyordum dans
Bilirmisin böyle dansı bilmezsin ya
Şimdi özlüyorum
Kır bayır tarla diken dolaşmayı
Bazan küs bazan barışık arkadaları
Bir çeşme başında
bir ağaç gölgesinde yediğim
çökelek ekmek dürüm aşı
Özlüyorum şimarık sevecen çoculuğumu
Yediğim dayakdan sonra özgürce dökülen
Göz yaşlarımı hiçkıra hıçkıra
Ağladığım o günleri özlüyorum
Bilmiyorlar neden özlediğimi
Kara kalemi kara kaplı defteri
Kara çanta kara önlük beyaz yakayla
Her sabah akçakışla ilk okulunda
Türküm doğruyum çalışkanım demeyi
İstiklalmarşı söylemeyi özlüyorum
Korktuğum zaman bağrına basan anayı
Kavga etmeyi,azar işitmeyi özlüyorum
Hiç oyuncağım olmadı ama yinde
Çocukken oynadığım oyunları vardı
Çelik çomak uzun eşek kör ebe
Özlüyorum arkadaşlarımı
Toprağını taşını deresini düzünü
Akşamları yüzük oyunu halay çekmeyi
Mala davara saman dökmeyi özlüyorum
Çocukluğumu özlüyorum biliyorum
Çocukluğum beni özlemiyor ama
Ben çocukluğumu Çook özlüyorum çok