Özlüyorum Şiiri - Emre Doğan

Özlüyorum…
Şehrin kırık dökük banklarını,
Tükürülmüş öksüz sokaklarını,
Veya nefes bile aldırmayan gri havasını değil.
Mekânları değil, seni.
Sizi.
Özlüyorum…
Geçmişin bana kattığı yapışkan şımarıklığı,
Geleceğin gösterdiği parlak yaşamı,
Veya kırıp döktüğüm kalpleri değil.
Kandırılmamı değil, seni.
Sizi.
Özlüyordum…
Fakat özlemek yetmiyor artık.
Ağır geliyor omuzlarıma ve kamburum göklerde.
Yetinemiyorum bu rengârenk hüzünlere.
Gözyaşlarım bile yalancı.
Kara değil parlak akıyor.
Avutuyor beni kendince.
Özlemiyorum…
Özleyemiyorum.
Artık bu bile ağır geliyor, sevemiyorum