Koşarken hayatımın tozlu yollarından geçmişime, çocukluğum oldu sığınağım.
Umut ikliminde ilerleyen bu yaşımda tebessüm oldu sağanağım.
Yüzümde gülerken değil, yaşarken oluşan yaralardan, içimde hayatla köşe kapmaca oynarken eskittiğim körpe bir canım var.
Ne zaman gözyaşlarım tükense, ne zaman dilim tutulur da tek kelimelik cümlemi söyleyemez olsam kaçardım uzaklara.
En sert duvarlar ardına yazardım sözlerimi.
Konuşamayan dilimle değil, susmayan gözlerim ve tükenmeyen sözlerimle.
Hayat sepetime günde kaç sevap sığdırdığımı, selvi boylu yokuşu kaç günahla kat ettiğimi sol yanımda hissettim.
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Devamını Oku
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta