Seni kendi küllerimden doğurduğumda üzerimde tek idin, çoğaldıkça beni siliverdin, çiğnedin, yok saydın, görmedin, en derin yaraları açtın içimde hırsların uğruna. Şimdi kendi hiçliğinde bana döneceğin günün korkusunu yaşıyorsun, korkma ben seni ilk doğurduğum an gibi yine kollarıma alacağım sevgi ile. Çünkü sen benden çoğaldın yine bana dönüyorsun.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta