Özleyiş Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Tıpkı
Tanrı'nın kulunu özlediği gibi özlüyorum seni

Yüzünü,
Gözlerini,
Özellikle de saçlaırını

Hatırlarlar mısın?

Onlarla oynamaya bayılırdım
Saatlerce oynasam
Yorulmazdı parmaklarım

Sen

Yanımda sessizce oturur,
Halime gülerdin sadece

Biliyor musun?

Özlemek bana delice şeyler yaptırıyıror
Odanı, gittiğin günkü gibi
koruyorum
Başka bir şeye dönüşmesin diye

Yastığında kokun kalmış
Kokladıkça özleten bir koku
Hani, "burnumda tütüyorsun" derler ya
işte öyle

Sesini, ağlayışını,
Hatta, bana karşı çıkışını bile
İnsan, özlemeden önce sevdiğini bilmiyor
İnan bana,
Seni,
Tıpkı, insanın Tanrı'yı özlediği gibi özlüyorum.