Özleyiş Şiiri - Salih Şanlı

Özleyiş

Zâlimler için kuşanılmaz hizmet kuşağı
Er nasıl olur süflî arzûların uşağı ?

Sevgisiz sînedir toprakların en çorağı
Taşa çalmakla bir, boşa sallamak orağı

Gönülle, sevgiyle tanışan kalp âh ne kalptir
Böyle yürek taşıyan yiğit, erendir alptir

Bir küheylân gibidir, gönül yüklenmiş sîne
Olgun başak gibidir, sayısız verir tâne

Rüzgâr okşadıkça dolgunlaştırır başağı
Coşturur ya küheylânı okşar da kaşağı

Kabarır yeleleri uçmak ister kutlu at
Vakit hasat vakti, geldi çattı mutlu saat

Meyvesini verdi toprağın kutlu çilesi
Uçsun şimdi savrulsun küheylânın yelesi

Asırlarca süren bir bekleyiş yeryüzünde
Sabahları savaşta, akşamları hüzünde

Hüzün, kimine çok tatlı kimine acıymış
Lâ’l gibi kırmızı, ateş gibi yakıcıymış