Bir umut diyordu kadın
sonkez bir umut
sabrın tezgahın da dokuyan elleri kırık
yolculuklar yazıyordu
seher vakti sabahlara
sabahları yitiriyordu akşama vardığında
yazık..
yazı ki ne yazık!
O ki
bir çocuk
tüm çocuklar gibi büyümeyen
düşler ekerdi düşsüz zamanlara
düşler di sıcacık ekmek tadında
bayram sabahları kadar sevinçli
umut diyordu kadın
son kez bir umut
kuruyan gözyaşında...
Kayıt Tarihi : 21.9.2009 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!