Özleyiş... Şiiri - Ulvi Ziya

Nasıl ıssız bu yerler,nasıl kimsesiz bu yurt
Sensiz günü geceden edemiyorum ayırt
Yokluğunla rûhumda oluşan boşluk derin
Karanlık denizinde yüzüyorum kederin
Benliğim dibi olmaz uçuruma düşüyor
Bedenim buzda yanıp,kızgın çölde üşüyor
Acâyip bir haldeyim,huzursuz ve müştekî
Sensiz; ben bu hâlimle,nasıl yaşarım peki ? ...
Ansızın çekip gittin,ardına bakmadın hiç
Seninle uçup gitti; neşe,huzur ve sevinç...
Yalnızım,yapayalnız; şimdi dünyam bir boşluk
Karlar yağmış başımda sona ermez sarhoşluk...
Gidiyorum; nereye, dursam; nerede,nasıl? ...
Yaşamım yaşam değil,çürüyorum velhâsıl...
Küssem de kaderime sensiz kaldığım için
Od düşmüş pamuk gibi tütsem de için için
Çâresi yok,uzağım senden âlemler kadar...
Mukadder buluşmaya götüren bir sevgim var...