Özleyince ben seni,
sesin bana gel diyor.
Susuyor dudaklarım,
kalbim seni dinliyor.
Dinmeyen bu acıyı,
sevmeyenler ne anlar.
Özlem vurur yüreği,
sevenler kalpten ağlar.
Kalbimdeki o yerin,
hiçbir zaman dolmadı.
Her gün artan sevgini,
bu gönül unutmadı.
İçimdeki sevgini,
bilmem nasıl anlatsam.
Belki anlardın beni,
dizlerine kapansam...
Hep seni düşünürüm,
evde, yolda, şehirde..
Aklım soruyor bana,
senin sevdiğin nerde
İlk göz ağrımsın benim,
nasıl unutur kalbim.
Özlemin ateşinde,
yanar gider bedenim.
..
29 ekim 2012
Mehmet Özer 2Kayıt Tarihi : 29.10.2012 17:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Özer 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/29/ozleyen-in-sarkisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!